Verscholen tegen het kerkgebouw
Het Luthers Hofje werd gesticht in 1615 als huisvesting voor bejaarde Lutherse vrouwen. Zoals de naam doet vermoeden werd het gesticht door de Lutherse gemeente en lag het tegen de Lutherse schuilkerk.
Zowel kerk als hofje zijn gebouwd op de grond van de Sint Antonieboomgaard uit 1414 die hoorde bij het voormalige klooster der Norbertijnen. Deze kloosterlingen stonden bekend om hun witte gewaden en werden daarom de Witte Heren genoemd. De straatnaam verwijst hier nog steeds naar. Het hofje bestond oorspronkelijk uit vier huisjes die tegen het kerkgebouw aanstonden. In 1648 werd het hofje uitgebreid met nog eens vijf huisjes. Tot 1894 lag de ingang van het hofje aan de Magdalenastraat 16.
Het Luthershofje nu
De negen huisjes zijn gerestaureerd in 1982, hierbij zijn acht van de huisjes samengevoegd tot vier grotere woningen, één huisje bleef van de oorspronkelijke grootte. Het Luthershofje omvat dus nu vijf woningen. Uniek in Nederland is de buitenpreekstoel in de tuin die is vastgebouwd aan de wat vaak de Regentenkamer wordt genoemd. In werkelijkheid is dit de consisterie, de ruimte waar de ouderlingen van de Lutherse kerk vergaderen die in 1910 aan het complex werd toegevoegd. In de glas in lood ramen rond de preekstoel is de zwaan, symbool van de Lutheranen, zichtbaar. Het hofje heeft nog steeds een mooie tuin met opvallende waterpomp. Tegenwoordig is de bewoning van het hofje is niet meer aan restricties gebonden. Wel benoemt de kerkeraad van de Lutherse kerk nog steeds het hofjesbestuur.
Toegang
Witte Herenstraat 14, vlakbij de Lutherse kerk uit 1581 (herbouwd in 1780). Het hofje is ma t/m za te bezichtigen van 10.00 tot 17.00. Zondags gesloten.