Voormalig hofje, nu stadsvilla
Het Guurt Burret’s hofje werd overeenkomstig de laatste wil van Guerte Burretsdochter na haar dood in 1605 door twee erfgenamen gesticht. Haar woning aan de Haarlemse Jansstraat moest worden ingericht tot camerkens voor arme en schamele personen.
Dubbele verhuizing
Nog dezelfde eeuw werd het hofje verhuisd naar de Nauwe Appelaarsteeg waar het grensde aan de tuin van de Teylers Stichting (waar het Teylers museum is ondergebracht).
In 1859 vond er met deze stichting een ruiling plaats: de Teylersstichting kreeg de percelen van het hofje, het hofje zelf werd verplaatst naar de Vest 31 (nu: Kampervest). De directeuren van de Teylers Stichting gaven opdracht tot de bouw van het hofje en droegen dit over aan R.K. Parochiaal Armbestuur. Net als de andere vier Rooms Katholieke Haarlemse Hofjes zou het beheer komen te vallen onder de regenten van Sint Jacobs Godshuis.
Klein hofje: vier woningen
De gevelsteen boven de deur van het Guurt Burretshofje verwijst naar de datum van ruiling. In 1860 werd het hofje dat uit vier woningen bestond betrokken. Aan beide zijden van het hofje waren bleekveldjes (nu zijn ze betegeld) waar de schone was te drogen en te bleken kon worden gelegd. Opmerkelijk omdat enkele jaren daarvoor, in 1853, de wasknijper al was uitgevonden.
Historisch perspectief
Essenhofje ‘in de achtertuin’
In 1868 verkocht het R.K. Armbestuur een stuk van het perceel van het hofje. Koper was het Fonds tot Ondersteuning opgericht door wijlen Abraham de Haas die op het Essenplein het Essenhofje zou bouwen. Het Essenhofje ligt pal achter het Hofje Guurt Burret, maar ondanks dat er sprake is van huisjes rond een binnentuin was dit geen echt hofje. De huisjes zijn gebouwd voor de verhuur en niet voor onbaatzuchtige doelen.
Hofje in verval
Eind jaren ’50, begin jaren ’60 van de vorige eeuw kwam Hofje Guurt Burret financieel in zwaar weer. Overigens net als ‘Hofje De Dubbele Muts’ en ‘Hofje der Twaalf Apostelen’ die ook onder het beheer van het Sint Jacobs Godshuis vielen. Vooral het dak en de dakgoten moeten er slecht aan toe zijn geweest. Er was geen geld voor grondig onderhoud en men koos voor een uitstervingsbeleid op het hofje. Vrij gekomen kamers werden niet meer aan nieuwe bewoonsters toebedeeld.
Van hofje naar stadsvilla
In 1965 kwam er definitief een einde aan dit Haarlemse hofje: Het pand werd verkocht en kwam het in particuliere handen. Voor wie niet beter weet is het net of hier een oude stadsvilla staat.